به پیش اهل جهان محترم بود آنکس // که داشت از دل و جان احترام آزادی



جمعه، دی ۱۲، ۱۳۹۳

بی نام، شعری از خسرو گلسرخی

خسرو گلسرخی 
بی نام

با خون تو ،
           میدان توپخانه
                         در چشم خلق

                                   بیدار می شود
این خلق ،
نام بزرگ ترا
           در هر سرود میهنی اش
                                        آواز می دهد
نام تو پرچم ایران  
خزر 
به نام تو  زنده   است.


بر سینه ات نشست
زخم عمیق کاری دشمن
امّا ،
              ای سرو ایستاده نیافتادی
              این رسم توست که ایستاده بمیری.
در تو ترانه های خنجر و خون
در تو پرندگان مهاجر
در تو سرود فتح
اینگونه چشمهای تو روشن
                         هرگز نبوده است.



با خون تو ،
           میدان توپخانه
                         در چشم خلق
                                   بیدار می شود
مردم ،
از آن سوی توپخانه ، بدین سوی
                                  سرریز می کنند
نان و گرسنگی ،
             به تساوی تقسیم می شود
ای سرو ایستاده !
این مرگ توست که میسازد

دشمن دیوار میکشد
این عابران خوب و ستم بر
نام ترا ، این عابران  ژنده  نمیدانند
و این دریغ  هست  ، امّا
روزی که خلق بداند
            هر قطره خون تو محراب می شود

این خلق ،
نام بزرگ ترا
           در هر سرود میهنی اش
                                        آواز می دهد
نام تو پرچم ایران  
خزر 
به نام تو  زنده   است.

خسرو گلسرخی