 |
| محمود راسخ افشار |
محمود راسخ
یکی از فعالان کنفدراسیون جهانی بود
در زمینه‌ي سیاسی، وی، که از اعضای سازمان های جبهه‌ي ملی ایران بود، با شرکت در حوزه‌ي شهر خود و مطالعات مکاتب سیاسی نسبت به آثار لنین، مائو تسه دون، و مارکس-انگلس علاقمند شد و، چنانکه خود در مصاحبه ای گفته است، از سال ۱۹۶۷ به مطالعه‌ي برخی از آثار لنین و مارکس پرداخت
جای بسی تأسف من است که، برغم علاقه ام به شرکت در یادبود یکی از دبیران پیشین کنفدراسیون جهانی و پیکارگر راه استقلال ایران، دمکراسی، حقوق بشر، و عدالت اجتماعی در کشور، به سبب بیماری و ناتوانی جسمانی قادر به حضور در این نشست نیستم.
محمود راسخ یکی از فعالان کنفدراسیون جهانی بود و در همان سال های نخستین حیات آن سازمان در کنگره‌ي سوم (لندن، دسامبر 1963-ژانویه 1964) به دبیری آن سازمان برگزیده شد و در نخستین مأموریت بین المللی خود همچون یکی از دو نماینده‌ي آن سازمان در یکی از کنفرانس های بین المللی دانشجویان در زلاند جدید شرکت جست و به وظایف خود عمل کرد. او یک بار دیگر همراه دو تن از دبیران وقت، در یک کنفرانس بین المللی دانشجویی در شهر اولان باتور (پایتخت مغولستان) شرکت جست.
او یکی از شرکت کنندگان در اعتصاب غذایی بود که در پائیز 1965 علیه بیدادگاه شاه، که متهمان رویداد کاخ مرمر را «محاکمه» می کرد، همراه دیگر اعضای کنفدراسیون جهانی شرکت کننده در آن اعتصاب غذا با پایداری به موفقیت آن اقدام، که منتج به دخالت دبیرکل سازمان ملل متحد، آقای اوتانت، به سود آن متهمان شد، مدد رساند. وی در سال های بعد در چند کنگره به ریاست انتخاب شد و وظایف خود را بنیکی انجام داد.
در زمینه‌ي سیاسی، وی، که از اعضای سازمان های جبهه‌ي ملی ایران بود، با شرکت در حوزه‌ي شهر خود و مطالعات مکاتب سیاسی نسبت به آثار لنین، مائو تسه دون، و مارکس-انگلس علاقمند شد و، چنانکه خود در مصاحبه ای گفته است، از سال 1967 به مطالعه‌ي برخی از آثار لنین و مارکس پرداخت و در سال 1969، همراه چند تن دیگر از اعضای سازمان های جبهه‌ي ملی ایران در اروپا و تنی چند غیر عضو، گروه کارگر را به وجود آورد، که سپس ماهنامه ای به همان نام منتشر ساخت، که تا سال انقلاب دوام آورد. در همان سال ها محمود راسخ به عضویت هیئت اجرائیه‌ي سازمان های جبهه‌ي ملی ایران در اروپا انتخاب شد و در آن سمت انجام وظیفه کرد. با آغاز انقلاب وی به ایران بازگشت و در کنار رفقای خود به مبارزه علیه حکومت جدید پرداخت.
در پی رشد اختناق و بازگشت از کشور، وی از نو اقدام به فعالیت سیاسی کرد، این بار بدون عضویت در جبهه‌ي ملی و تنها در گروهی چپ که خود در تشکیل آن نقش داشت. در عین حال، وی همراه برخی از فعالان پیشین کنفدراسیون به ایجاد جریانی دموکراتیک (سازمان ایرانیان دموکرات در خارج از کشور) برای مبارزه به سود استقرار دموکراسی در ایران دست زد.
کسانی که با مبارزات
کنفدراسیون جهانی و فعالیت های سیاسی آن دو دوران آشنایی دارند به یاد دارند که
محمود راسخ همواره در صف اول مبارزه قرار داشت و کوشش های وی برای پیشبرد دمکراسی
و استقرار عدالت اجتماعی را از یاد نمی برند.
