بررسی و اندازه‌گیری بزرگ‌ترین کلاهی که غرب سر زنان گذاشت
1- ببینید، اگر قرار باشد هر بار زنان اعتراض کردند و اعتراضشان با کتک خوردن پایان گرفت، آن روز را روز زنان اعلام کنیم که باید هر روز، روز زنان باشد.
2- فرنگی‌ها در کل خیلی مارموزه و ضد زن هستند. چطوری؟ این‌طوری که برداشتند از 365 روز سال یک روز را زدند به نام زنان، که چی؟ که منت بگذارند. در حالی که معنای این امر این است که فرنگی‌ها 364 روز از سال اصلا زنان را آدم حساب نمی‌کنند. برخلاف ما که هر روز حساب زنان را می‌رسیم.
3- چرا هشت مارس 1957 زنان کارگر ریختند توی خیابان و کتک خوردند؟ چون این نقشه غرب بود تا زنان دنیا بفهمند که اگر کارگری نکنند و جان نکنند همان یک روز هم کسی بهشان توجه نمی‌کند. برخلاف ما که چنان به زنان توجه می‌کنیم زنان معذب می‌شوند.
4- اورهان ولی، شاعر ترک، گفته:
زنان زیبا را دوست دارم / زنان کارگر را دوست دارم / اما زنان کارگر زیبا را بیشتر دوست دارم.
می‌بینید؟ خارجی‌ها به هر طریقی شده می‌خواهند سر زنان شیره بمالند تا از آنان مفت و مجانی کار بکشند.
در حالی که ما این‌طوری نیستیم. چطوری؟ این‌طوری که آقای پسته سمنانی، از شاعران بزرگ وطنی، در همین‌باره و فقط برای اینکه حال اورهان ولی را گرفته باشد، سروده:
زنان تک‌فرزند را دوست دارم / زنان باباپولدار را دوست دارم / اما زنان تک‌فرزند باباپولدار را بیشتر دوست دارم
5- نیچه، فشن فرنگی، که نه به‌خاطر اندیشه‌اش بلکه با پروپاگاندا و با حمایت رسانه‌های فرنگی و فقط و فقط به خاطر شکل سبیلش در جهان معروف شده، آب پاکی را ریخته روی دست و روی زنان و گفته است: «به سراغ زنان می‌روی، تازیانه را فراموش نکن.»
می‌بینید؟ تازیانه چیزی است که در غرب برای رام کردن اسب و چهارپایان به کار می‌رود. در حالی که ما برای رام کردن چهارپایان به جای تازیانه از یونجه و اگر خیلی چهارپا قشنگ باشد از قند استفاده می‌کنیم. برخلاف غرب، ما با چهارپایان گفت‌وگو و تعامل داریم. نچ نچ، هش هش، هوووش و... از نمونه دیالوگ‌هایی است که هزاران سال است بین مردان ما و چهارپایان برقرار است. در حالی که وقتی ما مشغول دیالوگ با چهارپایان بودیم غرب مشغول زدن تازیانه به زنان و دیگر زبان‌بسته‌ها بود.
حتی در زمان شکسپیر هم غرب درست‌بشو نبود و شکسپیر رسما نسخه‌ای برای زنان پیچید و نام آن را گذاشت: «رام کردن زن سرکش».
در حالی که در مجلس ما چندوقت پیش بحث اساسی شد مردان می‌توانند سه، چهارتا زن بگیرند تا حساب کار دست زنان دیگرشان بیاید و رام شوند و آرام بگیرند تا کار به تازیانه نکشد. بله. مردان ما برای رام کردن زنان، نه از تازیانه که برای چهارپایان است، بلکه از کمربند، که برای نگه‌داشتن شلوار است، استفاده می‌کنند. در ضمن، مردان ما قبل از کمربند کشیدن حتما با زن وارد گفت‌وگو شده و با چک و لگد، از او دلجویی می‌کنند.
نتیجه
ما بدون دخالت دست ثابت کردیم ما از فرنگی‌ها بهتریم. آیا مردان و دولتمردان ما با اهدای صد سکه از من تقدیر نمی‌کنند؟
پوریا عالمی
چرا هشت مارس روز خوبی برای زنان نیست؟
ما برای اینکه باکلاس و مترقی جلوه کنیم قرار شده چهارشنبه‌ها به زنان برسیم و به مسایل آنان رسیدگی کنیم و ترتیب اخبار آنان را بدهیم. دست بر قضا امروز ششم مارس است و پس‌فردا، جمعه، هشت مارس است و فرنگی‌ها مثل باقی افکار غلطی که دارند، به اشتباه فکر می‌کنند هشت مارس روز زن است. پس ما به پیشواز هشتم مارس می‌رویم تا به صورت اینترنشنال باکلاس جلوه کنیم و همچون ورزشکاران، دلاوران، نام‌آوران و حسین رضازاده، باعث درخشیدن نام ایران در جهان شویم.
نقد بنیادین هشت مارس
در هشت مارس 1857 زنان کارگر کارگاه‌های پارچه‌بافی و لباس‌دوزی در آمریکا به خیابان‌ها ریختند و خواهان افزایش دستمزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط نامناسب کار شدند. این تظاهرات با حمله پلیس و کتک‌زدن زنان پایان پذیرفت.1- ببینید، اگر قرار باشد هر بار زنان اعتراض کردند و اعتراضشان با کتک خوردن پایان گرفت، آن روز را روز زنان اعلام کنیم که باید هر روز، روز زنان باشد.
2- فرنگی‌ها در کل خیلی مارموزه و ضد زن هستند. چطوری؟ این‌طوری که برداشتند از 365 روز سال یک روز را زدند به نام زنان، که چی؟ که منت بگذارند. در حالی که معنای این امر این است که فرنگی‌ها 364 روز از سال اصلا زنان را آدم حساب نمی‌کنند. برخلاف ما که هر روز حساب زنان را می‌رسیم.
3- چرا هشت مارس 1957 زنان کارگر ریختند توی خیابان و کتک خوردند؟ چون این نقشه غرب بود تا زنان دنیا بفهمند که اگر کارگری نکنند و جان نکنند همان یک روز هم کسی بهشان توجه نمی‌کند. برخلاف ما که چنان به زنان توجه می‌کنیم زنان معذب می‌شوند.
4- اورهان ولی، شاعر ترک، گفته:
زنان زیبا را دوست دارم / زنان کارگر را دوست دارم / اما زنان کارگر زیبا را بیشتر دوست دارم.
می‌بینید؟ خارجی‌ها به هر طریقی شده می‌خواهند سر زنان شیره بمالند تا از آنان مفت و مجانی کار بکشند.
در حالی که ما این‌طوری نیستیم. چطوری؟ این‌طوری که آقای پسته سمنانی، از شاعران بزرگ وطنی، در همین‌باره و فقط برای اینکه حال اورهان ولی را گرفته باشد، سروده:
زنان تک‌فرزند را دوست دارم / زنان باباپولدار را دوست دارم / اما زنان تک‌فرزند باباپولدار را بیشتر دوست دارم
5- نیچه، فشن فرنگی، که نه به‌خاطر اندیشه‌اش بلکه با پروپاگاندا و با حمایت رسانه‌های فرنگی و فقط و فقط به خاطر شکل سبیلش در جهان معروف شده، آب پاکی را ریخته روی دست و روی زنان و گفته است: «به سراغ زنان می‌روی، تازیانه را فراموش نکن.»
می‌بینید؟ تازیانه چیزی است که در غرب برای رام کردن اسب و چهارپایان به کار می‌رود. در حالی که ما برای رام کردن چهارپایان به جای تازیانه از یونجه و اگر خیلی چهارپا قشنگ باشد از قند استفاده می‌کنیم. برخلاف غرب، ما با چهارپایان گفت‌وگو و تعامل داریم. نچ نچ، هش هش، هوووش و... از نمونه دیالوگ‌هایی است که هزاران سال است بین مردان ما و چهارپایان برقرار است. در حالی که وقتی ما مشغول دیالوگ با چهارپایان بودیم غرب مشغول زدن تازیانه به زنان و دیگر زبان‌بسته‌ها بود.
حتی در زمان شکسپیر هم غرب درست‌بشو نبود و شکسپیر رسما نسخه‌ای برای زنان پیچید و نام آن را گذاشت: «رام کردن زن سرکش».
در حالی که در مجلس ما چندوقت پیش بحث اساسی شد مردان می‌توانند سه، چهارتا زن بگیرند تا حساب کار دست زنان دیگرشان بیاید و رام شوند و آرام بگیرند تا کار به تازیانه نکشد. بله. مردان ما برای رام کردن زنان، نه از تازیانه که برای چهارپایان است، بلکه از کمربند، که برای نگه‌داشتن شلوار است، استفاده می‌کنند. در ضمن، مردان ما قبل از کمربند کشیدن حتما با زن وارد گفت‌وگو شده و با چک و لگد، از او دلجویی می‌کنند.
نتیجه
ما بدون دخالت دست ثابت کردیم ما از فرنگی‌ها بهتریم. آیا مردان و دولتمردان ما با اهدای صد سکه از من تقدیر نمی‌کنند؟
پوریا عالمی
